We zitten op de Titanic, maar wel ruim een eeuw later. Het ijs in de oceaan heeft plaatsgemaakt voor iets anders. Het is dit keer geen ijsberg, maar een plasticberg waarop het schip vastloopt. De studenten van het Sluislab slaan de handen ineen met SAIL om het zinkende schip te redden.
Wat gebeurt er als SAIL en het Sluislab gezamenlijk hun tanden zetten in Sustainable Development Goals? Beide hebben de wens iets bij te dragen aan de duurzame, inclusieve ontwikkeling van het nieuwe eiland in het IJ. Dat zal in 2025 een aantrekkelijke aanmeerplek zijn voor de tall ships die dan eindelijk weer door de sluizen komen. “Dan is het al tien jaar lang geen SAIL geweest,” zegt Julia de Groot, derdejaars student Leisure & Events Management uit het labteam. “Dat betekent dat jonge Amsterdammers er geen idee meer van hebben.” Het team verdiepte zich in ‘positive provocation’, het uitdagen van een specifieke doelgroep om die in beweging te brengen. Het streven is jongeren nu al te betrekken bij het evenement dat over vier jaar gaat plaatsvinden, en ondertussen te werken aan maatschappelijke doelen als duurzaamheid en inclusie.
Boot van plastic afval
In de eerste fase van het project ontwikkelden ze het concept, dat ze pitchten bij SAIL met een zelfgemaakte strip over de Titanic anno 2025, die zinkt na een aanvaring met een afvalberg. De boodschap is duidelijk: tijd om iets te doen aan die miljoenen tonnen plastic in zee. Toen het idee enthousiast ontvangen werd, was de volgende stap de vertaling naar een fysieke, interactieve installatie. Julia: “We hebben ons laten inspireren door het kunstwerk De Walvis, een twaalf meter hoge walvis van afval die in 2019 voor TivoliVredenburg uit het water omhoogkwam.” In Amsterdam kiest het ontwerpteam voor – hoe kan het ook anders – een boot van plastic afval. Een kunstwerk waaraan iedereen kan meebouwen, dat écht kan varen en over een paar jaar bekijks trekt in de parade.
Testen, testen, testen
Dat is voor nu nog wat groot gedacht, de minor wordt afgerond met het Sluislab Picknick Evenement op 17 juni. Het team is in gesprek met een scheepsbouwer om iets haalbaars te maken met dezelfde boodschap. “De boot wordt waarschijnlijk een vlot, met een grote plasticberg erbij waar bezoekers ook hun eigen afval nog aan kunnen bijdragen,” zegt Julia. Om het provocatieve element er nog wat meer in te brengen wordt gedacht aan een vlot waar mensen in paniek vanaf springen, het water in, à la de Titanic. Maar wat het precies wordt, kunnen ze nu nog niet zeggen. “We zitten in de prototyping fase, wat betekent dat het iedere week weer anders kan zijn. Ontwerpgericht onderzoek is veel uitdagender dan wat ik tot nu toe gewend ben. Een gevonden oplossing kan heel vaak over de kop. Een kwestie van testen, aanpassen, weer testen en weer aanpassen. Uiteindelijk kan er iets heel anders uitkomen dan wij nu denken.”
