“Kunstenaars waren de eerste pioniers op Zeeburgereiland”

Marijn van der Eyden zwerft graag over het Zeeburgereiland in Amsterdam. Ze woont al vier jaar in het ‘rafelrandje’ van het eiland, maar is nog steeds op zoek naar haar positie als kunstenaar op dit – deels – stukje van de stad. Ze struint bouwplaatsen af en zoekt materiaal waar ze een connectie mee kan aangaan en dat ze kan gebruiken in haar kunst. ‘Sinds kort praat ik ook veel met bewoners om er achter te komen hoe zij wonen en wat hun relatie met het eiland is’, vertelt Marijn tijdens de derde editie van het Sluislab Festival.

Op een zonovergoten vrijdagmiddag in juni laten studenten, partners en onderzoekers tijdens het festival zien hoe zij werken op en aan het Zeeburgereiland en de Sluisbuurt. De bezoekers ontdekken de laatste ontwikkelingen en worden bijgepraat over de projecten op het eiland. Studenten van verschillende opleidingen en eigen onderzoekers, bouwen samen met lokale bedrijven, bewoners en de gemeente Amsterdam aan de opbouw van de wijk. 

Een eigen plek

Behalve het Sluislab, vind je in het Baggerbeest zo’n vijftig kunstenaars, horeca, een theaterzaal en lokalen voor workshops. In de tuin is plaats voor kleine festivals, een makersmarkt of installaties van kunstenaars. Karel Koch, associate lector bij Inholland én de oprichter en ‘lablead’ van het Sluislab: ‘Met het broedplaatsenbeleid wil de gemeente Amsterdam betaalbare werkplekken voor kunstenaars realiseren in de stad. In augustus verhuizen ook wij naar het Baggerbeest en vanaf september gaan we daar aan de slag met een nieuwe lichting studenten. Heel fijn om dan een eigen plek te hebben op het eiland en inspirerend om die te delen met kunstenaars.’

Marijn van der Eyden is nu ‘artist-in-residence’ bij het Sluislab en overweegt om een atelier in het Baggerbeest te gaan huren. Bij de opening van de broedplaats zal in ieder geval een expositie van haar werk te zien zijn. Marijn: ‘Er gebeurt veel op het eiland. Een deel is al bewoond, een deel is nog in aanbouw en dan is er het rafelrandje, de plek waar veel kunstenaars wonen. Dat deel moet uiteindelijk verdwijnen volgens het bestemmingsplan van de gemeente. Daarom wil ik dit deel van de historie van het eiland vastleggen.’

Wiskundige vorm

Marijn volgde de kunstacademie in Den Haag en daarna nog een studie wiskunde in Amsterdam. Een logische combinatie, vindt zij. ‘Kunst gaat om de beleving van de ruimte en dat is bij wiskunde net zo. Ik heb alle scripties voor mijn studie geschreven op en over het Zeeburgereiland omdat deze plek mij echt fascineert. De geschiedenis, het rafelrandje, de wiskundige vorm van het eiland; het houdt me allemaal bezig. Interessant is natuurlijk vooral het contrast tussen de nieuwe woontorens en de strook waar kunstenaars wonen in hun zelfgemaakte huisjes. Mensen die nu naar het eiland verhuizen, noemen zichzelf pioniers. Maar dat is natuurlijk niet zo. ‘Dit eiland wordt al jarenlang bewoond, er is al heel veel gepionierd.’

De rafelrand van het eiland blijft nog zo’n anderhalf jaar bestaan. Marijn: ‘Ik wil de komende periode gebruiken om de geschiedenis van dat deel van het eiland te vertellen. Er woont daar al vijftig jaar lang een interessante groep mensen. ‘Die historische gelaagdheid wil ik graag overdragen aan de nieuwe kunstenaars die straks in het Baggerbeest aan de slag gaan.’